Slecht nieuws...

Penang

Nadat we met de bus waren aangekomen op penang (eiland) en waren ingecheckt in een hostel, waren we klaar voor wat avondeten. Toen we net lekker zaten en hadden besteld, keek ik op mijn telefoon: een berichtje van papa of we ff konden bellen.... mijn hart zat in mijn keel! Dit kon maar 1 ding beteken: Ambertje. Dus ik bellen met papa en jahoor, het ging over Amber. Ze was de dag voor ik weg ging al heel slecht, maar raar gezwgd misschien, maar dat was ze wel vaker als ze doorhad dat er iets stond te gebeuren. Maar ze was elke dag verder achteruit gegaan en de dierenarts had gezegd dat ze waarschijnlijk een gezwel in de buik had. Dus stonden pap en mam voor de grote keus: what to do? In laten slapen was het beste voor Amber, dus dat werd het... nu moesten ze alleen mij nig informeren... na goed wat brullen opgehangen met de belofte dat ze me op de hoogte zouden houden. Die acvond was ik niet echt gezellig, dus hebben we maar gewoon een beetje door chinatown en little india gelopen.
Aangezien afleiding altijd werkt en we niet voor niets op Pnang waren, hebben we de volgende dag fietsen gehuurd. Hiermee zijn we naar Penang Hill gefietst, wat voor heel wat aandacht zorgde. Niemand fiets hier, dus mensen zijn het niet gewend en er zijn geen fietspaden. Wat inhield dat we met onze fietsjes over een soort van A1 reden. Niemand keek meer naar de weg, alleen nog maar naar ons!