The Gilis

Ik zou het haast vergeten, maar ik was ook nog jarig in Ubud. Ondanks dat Ems zich niet 100% voelde, nam ze me mee uit eten. Na een heerlijke verse tonijnfilet met mashed potatoes en veggies, begon het personeel opeens te zingen. Had Ems dat geregeld! Ze kwamen aanzetten met een dikke brownie tower met een kaarsje erin en 'happy birthday manon, 27' erbij geschreven in strawberry sirup. Dat was een lekkere verrassing:-) :-) :-) :-) :-) :-)

Nou kan ik rustig verder gaan met de reis.
De 28e namen we een minivan naar de haven in Padangbai. Van hieruit bracht een speedboat (lees: 16 motoren achter een bootje) ons naar Gili Trawangan, de grootste van de 3 eilanden. Toen we op het strand wachtten op de public boat van 16.00 uur naar gili Meno, begon het uiteraard weer tropisch te regenen. Dit stopte niet toen we op de boot zaten, wat er in resulteerde dat we door en door nat waren. Op het moment dat we aankwamen op gili meno werden we al opgewacht door Roni, Jessicas vriendje. Hij heeft ons naar onze bungalow gebracht, waar we konden opdrogen. Helaas is het die dag niet meer droog geweest, op eventjes 's avonds na. Deze kans hebben we gegrepen en we zijn een rondje om het eiland gaan lopen. Wat een schitterend eiland!! Witte stranden, koraal, turquoise zee, schilpadjes, visjes. Alles er op en er aan!
Tijdens die wandeling hadden we ook al een mooi trandje gevonden, waar we de volgende dag zijn gaan liggen.
We hadden al opgevangen dat gili T het party eiland was, dus daar wilden we graag met NYE zijn. Roni had een boot geregeld en rond half 12 vertrokken we. Om 00.00 kwamen we aan en bleven we voor de kust liggen om het voorwerk en de dansende menigte goed te kunnen zien. Daarna zijn we pas gaan aanmeren. De hele nacht hebben we lekker met de voetjes in het zand en een cocktail in de hand aan het strand gezeten. Lekkuh!!
2 januari was het tijd om afscheid te nemen van Gili meno en Roni en pakten we de boot naar Lombok.